Przeistoczenie umysłu - nowa ścieżka

Witam i chylę czoła do tych wszystkich duchów i opętańców wkradających się na łamy tego bloga.
Oficjalnie pragnę ogłosić, iż od tego posta w górę, pojawi się wreszcie nowa seria - mieliśmy m.in. teorie spiskowe czy też rozprawy filozoficzne - przyszedł czas na "Kwantowe Opowieści", gdzie szaleństwo zlewa się z jeszcze większym szaleństwem.

Zapraszam,
K. P.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Studia - rozkwantowanie uczelni (powszechne i utajnione aspekty studiowania)

W tym artykule przedstawię kilka niepodzielnych, głęboko zakorzenionych i niezmiennych aspektów życia, które toczy się, mniej lub bardziej leniwie, na uczelni. Można by je przyrównać w pewien sposób do kwantów. Budują one coś większego, coś bardziej złożonego i niezmiernie skomplikowanego, choć sama najmniejsza część istoty jest również godna uwagi i niemniej misterna. Poniżej krótki, wstępny zarys wybranych elementów, rozsadźmy życie studenta na części pierwsze. Pierwszym aspektem do rozpatrzenia będzie powszechnie znane prawo Kollona: profesor zawsze może udupić studenta, jeśli tylko tego chce. Gdzie przez udupić rozumiemy nie dać zaliczenia, przeważnie z przyczyn osobistych, niezależnych od faktycznego stanu wiedzy studenta czy też wysiłku, jaki włożył w przygotowanie do egzaminu/kolokwium, lub umiejętności studenta do oszukiwania (ściąganie). Przyczynami osobistymi może być nawet aparycja studenta, która nie współgra z poczuciem estetyki profesora. Prawo to jest wieczni
Czytaj więcej

Podróże między światami równoległymi (i w czasie) są możliwe

Aby podróżować między światami trzeba być perpetum mobile. To kwestia drgania i rozedrgania, pewnej absencji pierwotnego ładu, oraz wychodzenia poza siebie, poza struktury narzucane z zewnątrz. Gdy masz klapki na oczach, zazwyczaj nie jest dobrze, ale, w miarę wyboru odpowiednich smarowideł, w pewnej materii jest to wyśmienite rozwiązanie. Niepomny na sztywne reguły ani zasady BHP po prostu lecisz nieuprzedzony i prawdziwie, dziewiczo wyzwolony. Przypominasz plastelinę, ale pełną kolców – wara, ręce, wara, nic ze mnie nie ulepicie. Wypnij dumnie pierś, boś plastyczny. Plastyczność to esencja i zarodek zarazem. Posiejesz, wyrośnie, jedno dobro. Obumrze? Wskoczysz w szyny jeszcze raz, również dobro. Pobaw się magnesem. To czasem pomaga, nagiąć szyny albo i całkowicie je przekierować. Wizualizacje są pomocne, leżą u podstaw, u korzeni. Smaruj nimi. Plastyczność. Rozciągnij się, ile w kotle pary, i wiruj, zatracając się w Niepoznanym. Rozciągnij się mocniej, teraz jesteś wężem, czuj
Czytaj więcej

Bajka o podłodze

Rzewne łzy. Właśnie takie wydobywały się z rozległych, wykładzinowych oczu podłogi w pewnym hotelu. Bowiem miesiąc w miesiąc, tydzień w tydzień, podłogę deptano. Liczne obcasy, które stukały o nią każdego dnia, wybijały rytm bólu docierający głęboko, aż do serca serc. Podłoga o wielu sercach chlipała, czasem łkała, często rozpaczała. Nasiąkała wilgocią łez regularnie, więc zaniepokojeni pracownicy hotelu wzywali fachowców, ci jednak bezradnie rozkładali ramiona. Podłoga cieszyła się przynajmniej z tego, że przechytrzyła każdą złotą rączkę, która przybyła, aby pomóc. Nikt nie potrafił dociec, dlaczego jest mokra. A gdyby się dowiedzieli, na pewno złapaliby się za serce i zwiesili głowę, ze smutkiem. Podłoga więc przysłuchiwała się własnej melodii smutku i melancholicznych rozmyślań na temat egzystencji. Myśli wtedy kierowała głównie ku próbom rozwiązania swego problemu. Wiele, wiele dni minęło, nim coś zaświeciło w rozległej głowie, choć może był to tylko refleks, odbicie światła la
Czytaj więcej